Gorczański Park Narodowy - położony w centralnym pasmie Gorców (m.in. masywy Turbacza i Gorca). Został utworzony w 1981 roku .
Początkowo miał powierzchnię 5908 ha, w 1988 r. został rozszerzony do 6763 ha, póniej zwiększono jeszcze jego powierzchnię; stan na 2016 r. wynosi 7029,85 ha. W 1997 r. wokół parku wyznaczono otulinę o powierzchni 16 647 ha.
W Gorcach stwierdzono występowanie ponad 900 gatunków roślin naczyniowych, 25 gatunków mchów, 450 gatunków porostów i 116 gatunków wątrobowców, z czego ok. 85% na terenie parku i jego otuliny. Znaczny jest udział gatunków górskich, m.in.: liczydło górskie, tojad dzióbaty, jaskier platanolistny, miłosna górska, omieg górski.
Występuje tu 185 gatunków kręgowców, z tego 21 jest w rejestrze Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. Są to: płazy: salamandra, traszka karpacka, ptaki: cietrzew, dzięcioł białogrzbiety, dzięcioł trójpalczasty, głuszec, orlik krzykliwy, orzeł przedni, puchacz, puszczyk uralski, sóweczka, włochatka, ssaki: koszatka leśna, mroczek posrebrzany, mroczek pozłocisty, niedwied brunatny, podkowiec mały, popielica szara, rzęsorek mniejszy, ryś euroazjatycki, wilk szary, żbik europejski. Występuje 9 gatunków nietoperzy, 130 gatunków ptaków (w tym 100 gniazdujących na terenie parku), 7 gatunków płazów. W potokach występują 2 gatunki ryb: pstrąg potokowy i głowacz pręgopłetwy. Stwierdzono występowanie ponad 1000 gatunków bezkręgowców, w tym 23 endemity karpackie lub karpacko-sudeckie. Liczne są gatunki bezkręgowców górskich i borealnych (ok. 100 gatunków). Na polanach liczna fauna motyli (m.in. rusałka admirał, rusałka pokrzywnik, perłowiec większy), chrząszczy i innych owadów.
Przyjechaliśmy jak zwykle "na ptaki". Po okresie ulew, zimna, i wiatrów w naszej okolicy, tu pogoda słoneczna, bezwietrzna, rano temperatura w okolicy 2 stC, w południe ok. 17stC. Bajkowo.
Turystów mrowie, rowerzystów sporo - (ptaków mało). Głuszec pokazał się nam jako "witacz" w Bramie w Gorce. Wielki, plastikowy ptak.
Odwiedzilimy znajdujące się tu Centrum Przyrodniczo-Edukacyjne "Brama w Gorce". Znajduje się tu najdłuższa w Europie ścieżka edukacyjna ok.1300m. wznosząca się w koronach drzew, pozwalająca odkrywać walory przyrodnicze i krajobrazowe wzdłuż doliny potoku Kowaniec. Są tu dwie wieże widokowe, z których można wypatrywać skrzydlatych mieszkańców tego terenu. Pawilony propopnują filmy edukacyjne, wystawy tematyczne. Bardzo ciekawie spędzony czas (ptaków jak na lekarstwo).
W czasie naszego pobytu odbywały się w okolicy loty balonowe. Wielkie, kolorowe, powietrzne statki królowały na niebie (zamiast ptaków).
My jednak nie zniechęceni niewielką ilością obserwowanych gatunków doceniamy te, które są np. pięknie prezentująca się czubatka, świergotek łąkowy i jedna jedyna mewa białogłowa z Białego Dunajca. Widzieliśmy też dziwnie zlokalizowane bocianie gniazdo znajdujące się na geodezyjnym punkcie triangulacyjnym. ok. 4 m nad gruntem.
Będąc w górach należy mieć baczenie na wilki, niedźwiedzie i nierozważnych rowerzystów chcących pojeździć wokół krzyża na Giewoncie na rowerze wniesionym na własnych plecach !
Polecamy wizyty na tym terenie pełne nieoczywistych wrażeń, zwłaszcza w tak pięknych warunkach pogodowych :)